ການຈະເລົ່າບົດຮຽນໃຫ້ຈື່ໄດ້ມັນເປັນເລື່ອງຍາກພໍປະມານ, ແຕ່ເລົ່າໃຫ້ຈື່ແບບນົກແກ້ວກໍ່ແມ່ນອາໄສການມີຄວາມຈຳດີ, ເລົ່າຫຼາຍໆຮອບ 10 ຮອບບໍ່ຈື່ກໍ່ເລົ່າ 20 ຮອບ, 30, 40, 50...100 ຮອບຈົນກວ່າຈະຈື່ໄດ້.

ແຕ່ການຈະອ່ານ ແລະ ເບິ່ງສິ່ງໃດຈົນສາມາດວິເຄາະ, ວິຈານ, ຂະຫຍາຍຄວາມ, ຕີຄວາມໝາຍໄດ້ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ ເພາະຄົນທີ່ໄດ້ຊື່ວ່າເປັນນັກຄິດ, ນັກຂຽນ, ນັກປັດຊະຍາທັງຫຼາຍລະດັບໂລກ ຍັງວິເຄາະສິ່ງຕ່າງໆອອກມາໄດ້ບໍ່ເທົ່າກັນ ແລະ ແຕກຕ່າງກັນ ທັງດ້ານແງ່ມຸມ, ວິທີຄິດ, ວິທີໃຫ້ຄວາມໝາຍ. ນັບພາສາຫຍັງກັບຄົນທີ່ໄດ້ຮຽນຫັດຂຽນງາມແຕ່ປະຖົມ ແລະ ຮຽນຫັດຂຽນໄວຕອນມັດທະຍົມຄືຂ້ອຍ.

ເມື່ອເວລາທີ່ເຮົາກຳລັງເຕີບໃຫຍ່ ແລະ ຫາຫົນທາງຂອງຕົນເອງຢູ່ພາຍໃຕ້ພາຍຸລົມແດງກາງທະເລທີ່ອ້າງວ້າງ ແລະ ກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານນັ້ນ ເຮົາກຳລັງມືນຕາເບິ່ງໂລກໜ່ວຍເກົ່າ ທີ່ມີວັດທະຈັກສັງຄົມທີ່ກຳລັງປ່ຽນແປງໄປ ດ້ວຍສາຕາທີ່ແຕກຕ່າງໄປຈາກແຕ່ກ່ອນຫຼາຍ. ໃນເວລາທີ່ເຮົາພະຍາຍາມນິຍາມສິ່ງຕ່າງໆຂຶ້ນມາດ້ວຍຕົນເອງ (ຈາກຄວາມຮູ້ອັນເລັກນ້ອຍຂອງເຮົາ) ເຮົາຈະຮູ້ສຶກດຽວດາຍ ແລະ ແປກແຍກຈາກຄົນອື່ນ ເພາະເຮົາຢ້ານ, ຢ້ານວ່າທີ່ເຮົາເວົ້າອອກໄປມັນຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາສູນເສຍສິ່ງທີ່ເຮົາເຄີຍມີຜ່ານມາ, ເຮົາຢ້ານຄົນມາກ່າວປະນາມ,